تربیت دینی

3-اصل احترام و ادب متقابل

در روابط صالح و صحيح، طرفين در مبادله‌ي اطلاعات و احساسات در فضايي سالم مشاركت مي‌كنند و با يكديگر هماهنگي دارند و در ارتباط هر دو ارزش والايي براي خود در نظر مي‌گيرند. به طور كلي، روابط انسان‌ها با يكديگر بر پايه‌ي بينش متضاد «كرامت» و «اهانت» استوار است، يعني يا بر پايه‌ي تكريم شخصيت است يا بر پايه‌ي تحقير شخصيت. ما در برخوردها و ارتباط‌هايمان با ديگران بر پايه‌ي برداشت خود از او، با شخص رفتار مي‌كنيم. اگر انسان را موجودي با شخصيت و با عزت بدانيم، مي‌كوشيم اين كرامت را در او تقويت كنيم و اگر او را داراي كرامت نفس ندانيم، مي‌كوشيم او را تحقير كنيم.[1]

از ديدگاه اسلام، ارتباط و جذب زماني سالم است كه بر پايه‌ي تكريم شخصيت و عزت نفس و احترام متقابل انسان استوار باشد. از این رو احترام و حفظ كرامت و شخصيت مخاطب، يكي از اصول مهم جذب مي‌باشد. نياز به تكريم و احترام با توجه به رشد عقلي كودك، اهميت بيشتري پيدا مي‌كند. يكي از روش‌هاي ائمه‌ی معصومين (علیهم السلام) براي جذب كودكان به مفاهيم ديني، احترام گذاشتن به آن‌هاست. امام رضا (علیه السلام) مي‌فرمايد:«اجمل معاشرتك مع الصغير و الكبير؛[2]

لازم است با تمام اطفال و بزرگسالان با ادب و احترام رفتار نمايي». در مقابل، توهين به شخصيت افراد و فرزندان، زمينه‌ ساز دشمني و مخالفت آنهاست و باعث نافرماني و سرباز زدن از دستورات والدين مي‌شود كه اين عمل باعث پيدايش بسياري از مشكلات و ناهنجاري‌ها مي‌شود، بنابراين روابطي كه بر پايه‌ي احترام صورت گيرد، باعث جذب بيشتر افراد به مفاهيم ديني خواهد شد.